Nog één week te gaan dan beginnen de scholen weer. Cleo
probeert er niet al te veel over na te denken. Ze heeft helemaal geen zin
om naar die school te gaan. Ze is in haar hele leven nog nooit naar
school geweest, waarom zou ze dan nu ineens wel gaan. Het liefst zou ze nu bij
haar ouders in Egypte willen zijn. Die zijn vast druk bezig met hun onderzoek.
Cleo kan nog steeds niet bevatten waarom haar ouders haar en haar broertje naar
hun grootouders hebben gestuurd. Ze staan op het punt van een grote ontdekking
en dan sturen ze hun kinderen in eens weg…
Cleo zucht diep terwijl ze haar boek uit het gras oppakt. Ze slaat hem open en begint snel aan het laatste hoofdstuk. Haar ogen zijn gefixeerd op ieder woord op de pagina. Haar hand pakt de hanger van haar ketting vast en begint er mee te spelen.
Niet veel later loopt Cleo met het boek onder haar arm de keuken in. Ze pakt haar schoudertas van de eettafelstoel en stopt het boek er in. “Ik ga naar de bieb” kondigt Cleo aan terwijl ze naar de voordeur loopt. Dat is naast het park en de oude boekenwinkel, één van de betere plekjes die dit dorp biedt. Als ze de veranda afloopt ziet ze dat de auto van haar opa niet op de oprit staat. Cleo rolt met haar ogen, dat gaat een lange wandeling worden…
Na een wandeling van bijna veertig minuten is dan eindelijk de bibliotheek in zicht. Cleo levert de geleende boeken in en loopt snel richting de geschiedenishoek. “Ben je daar alweer?” hoort ze de bibliothecaresse zeggen, die net een paar boeken terug zetten. Cleo kijkt op en knikt enkel met een glimlach. “Als je zo door gaat dan heb je voor het einde van het jaar de hele geschiedenisafdeling gelezen” klinkt de bibliothecaresse. “Daarom meen ik ook telkens ook maar één of twee boeken mee” antwoordt Cleo. Nu is het aan de dame om te glimlachen. “Nou succes met uitzoeken, ik zie je straks wel bij de balie” klinkt de bibliothecaresse voordat ze met haar karretje door loopt. Cleo kiest snel twee boeken uit, loopt naar de balie toe en loopt daarna de bibliotheek uit.
Als ze de trap bij de bibliotheek afloopt valt haar oog op een poster die op een boom hangt. Het is een aankondiging van een feest wat hier binnenkort in het dorp plaats zal vinden. Football wedstrijd, barbecue, kraampjes, eetwedstrijd en vuurwerkshow zijn de woorden die uit de poster springen. Het feest zal in het park en de winkelstraat gehouden worden. Onderaan de poster staat in kleine letters dat al het geld dat met deze dag wordt opgehaald gedoneerd zal worden aan een goeddoel. Even twijfelt ze of ze er naar toe zal gaan. Misschien dat ze dan wat jongeren ontmoet die ook naar haar nieuwe school gaan. Al snel schudt Cleo de gedachte van haar af. Ze gaat echt niet naar dat feest.
“Ah, je bent thuis!” klinkt haar oma zodra ze de voordeur opent. “Cleo heb je de posters in dorp zien hangen?” hoort ze haar oma vervolgens vragen. Cleo knikt enkel. “Je opa en ik helpen altijd…” volgt haar oma. Natuurlijk helpen ze, nu moet ze wel naar dat feest gaan… De rest wat haar oma over het feest zegt gaat aan haar voorbij totdat haar naam genoemd wordt. “Sorry, wat zei u?” vraagt ze netjes. “Ik heb aangegeven dat je bereidt bent om tijdens het feest te helpen” hoort ze haar oma zeggen. “U heeft wat?” zegt Cleo verbaast. “Kom op Cleo. Sinds je hier bent zit je alleen maar in de tuin, op je kamer of in de bieb. Je opa en ik denken dat het goed voor je is om onder de mensen te komen, je kent hier nog niemand” legt haar oma uit. Dat is niet helemaal waar, ze kent haar opa, oma, Chendjer en…Brody. Ook al had ze die na hun laatste ontmoeting in het park niet meer gezien. “Maar…” protesteert Cleo. Haar oma onderbreekt haar snel. “Je opa, Chendjer en ik tellen niet mee Cleo” Cleo zucht diep. Misschien moet ze het maar gewoon een kans geven, want er onderuit komen gaat haar kennelijk niet lukken. “Oké, ik zal er zijn. Mag ik nu dan weer gaan lezen?” vraagt ze met opgetrokken wenkbrauw. Haar oma knikt zwijgend, waarna Cleo de trap op naar boven rent.
Drie dagen later staat ze in de middag achter een suikerspinmachine. Het feest is in volle gang en iedereen uit het dorp lijkt op het feest te zijn. Cleo rolt een suikerspin in elkaar en overhandigd deze aan het meisje die er geduldig op staat te wachten. Zo erg is het nog niet om te helpen. Het maken van de suikerspinnen gaat ook steeds beter. “Cleo” klinkt de stem van haar oma. Cleo kijkt op en ziet haar oma met een rokende taart in haar handen staan. “Je mag zo even dicht. De footballwedstrijd begint zo en dan gaat alles dicht” hoort ze haar oma uitleggen. Cleo knikt enkel. Ze vindt het allemaal wel best. Tien minuten later is de suikerspinkar gesloten. Cleo twijfelt, wat zal ze doen? Iedereen lijkt naar de footballwedstrijd te gaan. Zal zij dat dan ook maar doen?
Cleo neemt, net als de meeste toeschouwers, plaats langs de zijlijn. Op de ene helft van het veld ziet ze allemaal oudere mannen staan. De gemiddelde leeftijd is toch zeker wel veertig. Als ze naar de andere kant van het veld kijkt ziet ze daar allemaal jongeren staan. Cleo gokt dat de meesten even oud als haar zullen zijn. Al snel spot ze de jongen met het bekende bruine haar en heldere groene ogen. Het zou haar niet moeten verbazen dat ze Brody hier ziet. Dan valt haar oog op de juichende meisjes langs de zijlijn. Het zijn dezelfde meisjes als de die dag in het park. De blondine staat er ook bij. Zij lijkt het hardst te juichen. Het is geen lange wedstrijd, maar iedereen lijkt zich uitstekend te vermaken.
Cleo eet nog wat van de barbecue, waarna ze weer plaats neemt achter de suikerspinmachine. Dit keer krijgt ze de ijskar er ook bij. Het meisje wat daarbij stond is niet lekker geworden. Tuurlijk... Dus nu mag ze ook nog eens ijsjes scheppen. Alsof ze het nog niet druk genoeg had. De rij bij Cleo wordt alsmaar langer en langer. Ze doet hard haar best om iedereen met een glimlach tevreden te houden. “Gaat het wel?” klinkt een vrouwenstem. Cleo kijkt op en ziet, als ze het goed heeft onthouden, mevrouw Anderson achter haar staan. Cleo probeert vriendelijk te glimlachen terwijl ze snel een suikerspin draait. “Weet je wat, ik zorg dat iemand de ijskar van je overneemt” hoort ze mevrouw Anderson zeggen. “Bedankt” zegt Cleo terwijl ze even op kijkt naar de oudere vrouw, daarna richt ze zich weer op de suikerspin. Niet veel later verschijnt mevrouw Anderson weer. “Mijn zoon zal de ijskar meenemen” hoort ze de oudere dame zeggen. Cleo knikt vriendelijk. Als ze opkijkt worden haar ogen groot. Ze kijkt recht in zijn heldere groene ogen. “Ik verlos je van de ijsje Cleo” hoort ze hem zeggen. Hij schenkt haar een glimlach, waarna hij zich richt op de rij “Als jullie ijs willen, dan mogen jullie met mij meelopen” daarna loopt hij met de kar weg. Cleo kijkt op en ziet de rij meteen kleiner worden. Gelukkig.
Cleo draait de ene naar de andere suikerspin. Het duurt dan ook niet lang voordat ze zelf helemaal onder de roze suiker zit. Tot haar verbazing vliegt de tijd voorbij. Ze overhandigt een jongetje zijn suikerspin en als ze opkijkt ziet ze dat ze geen wachtende klanten meer heeft. Opgelucht haalt Cleo adem. “Cleo?” Cleo kijkt op en ziet Brody staan. Vrijwel meteen verschijnt er een glimlach op haar gezicht. “Ga je mee?” hoort ze hem vervolgens vragen. “Ik zou graag willen, maar ik heb jouw moeder en mijn oma belooft vanavond suikerspinnen te draaien” antwoordt ze. Ze hoopt maar dat de telleurstelling in haar stem niet te horen is. Bij Brody verschijnt een glimlach. “Maak je niet druk, mijn moeder zei juist dat ik je achter die machine vandaan moest halen” knipoogt Brody. “Kom, ze beginnen zo met de vuurwerkshow” hij pakt haar hand vast en trekt haar achter zich aan. Brody leidt hun naar een donker en rustig plekje. “Vanaf hier heb je het beste zicht op het vuurwerk” hoort ze hem enthousiast zeggen. Cleo kijkt om haar heen en ziet niet heel ver bij hun vandaan groepjes mensen staan. Brody kijkt op haar neer en ze ziet een glimlach op zijn gezicht verschijnen. “Wat?” zegt Cleo terwijl ze haar hand op haar heup zet. “Niks” antwoordt hij. “Er zit alleen wat suikerspin in je haar” ligt hij toe. Meteen probeert Cleo het roze spul uit haar halen te halen, maar gezien de lach van Brody kan ze de conclusie trekken dat dat niet echt lukt. “Hier, laat mij je helpen” zegt hij terwijl hij een roze pluk uit haar staart haalt. “Bedankt” glimlacht Cleo terwijl ze naar hem opkijkt. Brody glimlacht vriendelijk terug terwijl hij nog wat roze suiker uit haar haren plukt. Met een glimlach kijkt hij op haar neer. Ze staren elkaar aan waarna ze naar elkaar toe buigen. Hun lippen ontmoeten elkaar in het midden in een zachte kus. Op dat zelfde moment gaat het vuurwerk in de lucht af.
Cleo zucht diep terwijl ze haar boek uit het gras oppakt. Ze slaat hem open en begint snel aan het laatste hoofdstuk. Haar ogen zijn gefixeerd op ieder woord op de pagina. Haar hand pakt de hanger van haar ketting vast en begint er mee te spelen.
Niet veel later loopt Cleo met het boek onder haar arm de keuken in. Ze pakt haar schoudertas van de eettafelstoel en stopt het boek er in. “Ik ga naar de bieb” kondigt Cleo aan terwijl ze naar de voordeur loopt. Dat is naast het park en de oude boekenwinkel, één van de betere plekjes die dit dorp biedt. Als ze de veranda afloopt ziet ze dat de auto van haar opa niet op de oprit staat. Cleo rolt met haar ogen, dat gaat een lange wandeling worden…
Na een wandeling van bijna veertig minuten is dan eindelijk de bibliotheek in zicht. Cleo levert de geleende boeken in en loopt snel richting de geschiedenishoek. “Ben je daar alweer?” hoort ze de bibliothecaresse zeggen, die net een paar boeken terug zetten. Cleo kijkt op en knikt enkel met een glimlach. “Als je zo door gaat dan heb je voor het einde van het jaar de hele geschiedenisafdeling gelezen” klinkt de bibliothecaresse. “Daarom meen ik ook telkens ook maar één of twee boeken mee” antwoordt Cleo. Nu is het aan de dame om te glimlachen. “Nou succes met uitzoeken, ik zie je straks wel bij de balie” klinkt de bibliothecaresse voordat ze met haar karretje door loopt. Cleo kiest snel twee boeken uit, loopt naar de balie toe en loopt daarna de bibliotheek uit.
Als ze de trap bij de bibliotheek afloopt valt haar oog op een poster die op een boom hangt. Het is een aankondiging van een feest wat hier binnenkort in het dorp plaats zal vinden. Football wedstrijd, barbecue, kraampjes, eetwedstrijd en vuurwerkshow zijn de woorden die uit de poster springen. Het feest zal in het park en de winkelstraat gehouden worden. Onderaan de poster staat in kleine letters dat al het geld dat met deze dag wordt opgehaald gedoneerd zal worden aan een goeddoel. Even twijfelt ze of ze er naar toe zal gaan. Misschien dat ze dan wat jongeren ontmoet die ook naar haar nieuwe school gaan. Al snel schudt Cleo de gedachte van haar af. Ze gaat echt niet naar dat feest.
“Ah, je bent thuis!” klinkt haar oma zodra ze de voordeur opent. “Cleo heb je de posters in dorp zien hangen?” hoort ze haar oma vervolgens vragen. Cleo knikt enkel. “Je opa en ik helpen altijd…” volgt haar oma. Natuurlijk helpen ze, nu moet ze wel naar dat feest gaan… De rest wat haar oma over het feest zegt gaat aan haar voorbij totdat haar naam genoemd wordt. “Sorry, wat zei u?” vraagt ze netjes. “Ik heb aangegeven dat je bereidt bent om tijdens het feest te helpen” hoort ze haar oma zeggen. “U heeft wat?” zegt Cleo verbaast. “Kom op Cleo. Sinds je hier bent zit je alleen maar in de tuin, op je kamer of in de bieb. Je opa en ik denken dat het goed voor je is om onder de mensen te komen, je kent hier nog niemand” legt haar oma uit. Dat is niet helemaal waar, ze kent haar opa, oma, Chendjer en…Brody. Ook al had ze die na hun laatste ontmoeting in het park niet meer gezien. “Maar…” protesteert Cleo. Haar oma onderbreekt haar snel. “Je opa, Chendjer en ik tellen niet mee Cleo” Cleo zucht diep. Misschien moet ze het maar gewoon een kans geven, want er onderuit komen gaat haar kennelijk niet lukken. “Oké, ik zal er zijn. Mag ik nu dan weer gaan lezen?” vraagt ze met opgetrokken wenkbrauw. Haar oma knikt zwijgend, waarna Cleo de trap op naar boven rent.
Drie dagen later staat ze in de middag achter een suikerspinmachine. Het feest is in volle gang en iedereen uit het dorp lijkt op het feest te zijn. Cleo rolt een suikerspin in elkaar en overhandigd deze aan het meisje die er geduldig op staat te wachten. Zo erg is het nog niet om te helpen. Het maken van de suikerspinnen gaat ook steeds beter. “Cleo” klinkt de stem van haar oma. Cleo kijkt op en ziet haar oma met een rokende taart in haar handen staan. “Je mag zo even dicht. De footballwedstrijd begint zo en dan gaat alles dicht” hoort ze haar oma uitleggen. Cleo knikt enkel. Ze vindt het allemaal wel best. Tien minuten later is de suikerspinkar gesloten. Cleo twijfelt, wat zal ze doen? Iedereen lijkt naar de footballwedstrijd te gaan. Zal zij dat dan ook maar doen?
Cleo neemt, net als de meeste toeschouwers, plaats langs de zijlijn. Op de ene helft van het veld ziet ze allemaal oudere mannen staan. De gemiddelde leeftijd is toch zeker wel veertig. Als ze naar de andere kant van het veld kijkt ziet ze daar allemaal jongeren staan. Cleo gokt dat de meesten even oud als haar zullen zijn. Al snel spot ze de jongen met het bekende bruine haar en heldere groene ogen. Het zou haar niet moeten verbazen dat ze Brody hier ziet. Dan valt haar oog op de juichende meisjes langs de zijlijn. Het zijn dezelfde meisjes als de die dag in het park. De blondine staat er ook bij. Zij lijkt het hardst te juichen. Het is geen lange wedstrijd, maar iedereen lijkt zich uitstekend te vermaken.
Cleo eet nog wat van de barbecue, waarna ze weer plaats neemt achter de suikerspinmachine. Dit keer krijgt ze de ijskar er ook bij. Het meisje wat daarbij stond is niet lekker geworden. Tuurlijk... Dus nu mag ze ook nog eens ijsjes scheppen. Alsof ze het nog niet druk genoeg had. De rij bij Cleo wordt alsmaar langer en langer. Ze doet hard haar best om iedereen met een glimlach tevreden te houden. “Gaat het wel?” klinkt een vrouwenstem. Cleo kijkt op en ziet, als ze het goed heeft onthouden, mevrouw Anderson achter haar staan. Cleo probeert vriendelijk te glimlachen terwijl ze snel een suikerspin draait. “Weet je wat, ik zorg dat iemand de ijskar van je overneemt” hoort ze mevrouw Anderson zeggen. “Bedankt” zegt Cleo terwijl ze even op kijkt naar de oudere vrouw, daarna richt ze zich weer op de suikerspin. Niet veel later verschijnt mevrouw Anderson weer. “Mijn zoon zal de ijskar meenemen” hoort ze de oudere dame zeggen. Cleo knikt vriendelijk. Als ze opkijkt worden haar ogen groot. Ze kijkt recht in zijn heldere groene ogen. “Ik verlos je van de ijsje Cleo” hoort ze hem zeggen. Hij schenkt haar een glimlach, waarna hij zich richt op de rij “Als jullie ijs willen, dan mogen jullie met mij meelopen” daarna loopt hij met de kar weg. Cleo kijkt op en ziet de rij meteen kleiner worden. Gelukkig.
Cleo draait de ene naar de andere suikerspin. Het duurt dan ook niet lang voordat ze zelf helemaal onder de roze suiker zit. Tot haar verbazing vliegt de tijd voorbij. Ze overhandigt een jongetje zijn suikerspin en als ze opkijkt ziet ze dat ze geen wachtende klanten meer heeft. Opgelucht haalt Cleo adem. “Cleo?” Cleo kijkt op en ziet Brody staan. Vrijwel meteen verschijnt er een glimlach op haar gezicht. “Ga je mee?” hoort ze hem vervolgens vragen. “Ik zou graag willen, maar ik heb jouw moeder en mijn oma belooft vanavond suikerspinnen te draaien” antwoordt ze. Ze hoopt maar dat de telleurstelling in haar stem niet te horen is. Bij Brody verschijnt een glimlach. “Maak je niet druk, mijn moeder zei juist dat ik je achter die machine vandaan moest halen” knipoogt Brody. “Kom, ze beginnen zo met de vuurwerkshow” hij pakt haar hand vast en trekt haar achter zich aan. Brody leidt hun naar een donker en rustig plekje. “Vanaf hier heb je het beste zicht op het vuurwerk” hoort ze hem enthousiast zeggen. Cleo kijkt om haar heen en ziet niet heel ver bij hun vandaan groepjes mensen staan. Brody kijkt op haar neer en ze ziet een glimlach op zijn gezicht verschijnen. “Wat?” zegt Cleo terwijl ze haar hand op haar heup zet. “Niks” antwoordt hij. “Er zit alleen wat suikerspin in je haar” ligt hij toe. Meteen probeert Cleo het roze spul uit haar halen te halen, maar gezien de lach van Brody kan ze de conclusie trekken dat dat niet echt lukt. “Hier, laat mij je helpen” zegt hij terwijl hij een roze pluk uit haar staart haalt. “Bedankt” glimlacht Cleo terwijl ze naar hem opkijkt. Brody glimlacht vriendelijk terug terwijl hij nog wat roze suiker uit haar haren plukt. Met een glimlach kijkt hij op haar neer. Ze staren elkaar aan waarna ze naar elkaar toe buigen. Hun lippen ontmoeten elkaar in het midden in een zachte kus. Op dat zelfde moment gaat het vuurwerk in de lucht af.
"Schatten van de Woestijn"
© Sabrina Diana
Geen opmerkingen:
Een reactie posten