Het gezang van vogels buiten is door de muren en ramen binnen te horen. Cleo knijpt haar ogen samen en trekt de dekens over haar hoofd. Waar komen die vogels vandaan? Die heeft ze hier nog nooit gehoord. Dat gezang is normaal alleen bij haar grootouders is Amerika te horen. Cleo’s ogen worden groot. Ze duwt de dekens van haar af en schiet overeind. Met grote ogen kijkt ze om haar heen. Het behang, de gordijnen, de kasten, lampen en spiegel ze zijn allemaal…anders. Dit is niet haar kamer. De schiet haar bed uit en trekt de lila gordijnen open. Buiten ziet ze het groene gras, de stoep die langs de voortuin loopt en de rustige straat waar hier en daar een auto geparkeerd staat. Dit is Egypte niet… Ze draait zich om en laat zich langzaam langs de muur naar beneden glijden. Met dichtgeknepen ogen slaat ze zachtjes met haar hoofd tegen de muur. Het was geen droom. Ze is echt bij haar grootouders in Amerika.
Nadat ze onder de douch is geweest en zich heeft omgekleed gaat ze naar beneden. Eenmaal in de keuken ziet ze dat haar opa, oma en broertje al aan het ontbijt zitten. Haar opa zit met zijn neus in de ochtendkrant. Haar oma neemt een slok van haar koffie en haar broertje speelt met zijn cornflakes. Cleo neemt naast haar broer plaats en vult vervolgens een kom met melk en cornflakes. “Cleo, na het ontbijt neem ik jou en Chendjer mee naar het dorp. Dan kunnen jullie naar schoolspullen kijken” hoort ze haar oma uitleggen. Cleo zucht diep, “Begint school niet pas over twee weken” zegt ze waarna ze een hap cornflakes neemt. “Toch gaan wij straks kijken” klinkt haar oma vastberaden. “Kunnen Chen en ik niet gewoon thuis les krijgen net als in Egypte” probeert Cleo. Haar oma tikt zachtjes tegen de krant waardoor haar opa opkijkt. “Dit hebben we zo met jullie ouders afgesproken” hoort ze opa antwoorden. “Maar…” begint Cleo. “Geen gemaar Cleo. Wij gaan na het ontbijt naar het dorp, einde discussie” onderbreekt haar oma haar. “Kom op Cleo, school gaat leuk worden” zegt haar broertje terwijl hij haar in haar zij prikt. Cleo zucht nogmaals diep en eet daarna haar ontbijt op.
Niet veel parkeert haar oma de auto en stappen ze uit. Cleo kijkt rond en laat de omgeving zijn indruk op haar doen. Het dorp ziet er totaal anders uit dan ze had verwacht. Het is er niet oud en stoffig. Er staat veel groen en ze ziet verschillende kledingwinkels. Het ziet er gewoon uit als een modern winkelcentrum. Waarom zou haar oma dit het dorp noemen? “Cleo, kom je?” Cleo kijkt op en ziet dat haar oma de deur open houdt van een boekenwinkel. Dit tovert een kleine glimlach op haar gezicht. Ze loopt de winkel in. De geur van boeken doet meteen haar glimlach vergroten. Misschien was dit dorp nog niet zo erg.
Cleo kijkt om haar heen terwijl ze de winkel doorloopt. Wat zou ze allemaal voor school nodig hebben? Een tas? Schriften? Een etui met pennen en potloden? In een hoek van de winkel ziet ze aan een muur tassen hangen. Één rugzak springt er voor haar tussenuit. Dat is een lichtblauwe rugzak met bruine hengsels, groene planten en witte, gele, roze en paarse bloemetjes. Ze staat op haar tenen en trekt de tas van de haak. Niet veel later heeft ze ook een stapel schriften en een pakje pennen en potloden vast. Al snel vindt ze zichzelf in de hoek met geschiedenisboeken. Ze is zo op de boeken gefocust dat ze niet eens door heeft wat er om haar heen gebeurd. Voordat ze het weet vliegt ze met haar spullen naar de grond. “Sorry” zegt ze terwijl ze haar spullen snel bij elkaar pakt. “Ik keek zelf ook niet uit” hoort ze een jongensstem zeggen. Cleo kijkt op en kijkt de jongen daarmee recht in zijn heldere groene ogen aan. Hij heeft kort bruin haar en zijn glimlach maakt haar knieën wiebelig. “Het geeft niet” glimlacht ze verlegen. “Cleo, heb je alles kunnen vinden?” klinkt de stem van haar oma. Cleo kijkt meteen om, maar ziet haar oma niet. Daarna richt ze zich weer op de jongen voor haar. “Uhhh, ik moet gaan” nog voordat de jongen wat kan zeggen draait ze zich om en loopt weg. “Ik heb alles” zegt Cleo als ze haar oma en broertje bij de kassa ziet staan. “Zeker weten?” hoort ze haar oma vragen. Cleo knikt “Ik geloof het wel” antwoordt ze.
Daarna rijden ze weer terug naar huis. Cleo legt haar spullen op haar kamer en pakt daarna haar boek waarna ze onder de boom in de achtertuin gaat zitten. Haar oma zorgt voor een lekkere lunch en na de lunch helpt Cleo haar oma met de afwas. “Oma” zegt Cleo terwijl ze de laatste borden in de kast zet. Haar oma kijkt vragend naar haar op. “Zou ik de auto mogen lenen? Ik zou graag nog even een kijkje in de boekenwinkel willen nemen” legt ze uit. Haar oma knikt met een glimlach. “Natuurlijk Cleo, maar alleen als je Chendjer daarna meeneemt naar het park” hoort ze haar oma antwoorden. Cleo rolt met haar ogen, natuurlijk wilt haar oma dat.
Twintig minuten later parkeert Cleo de auto vlakbij de boekenwinkel. “Oma zei dat het park aan de overkant is” zegt Cleo terwijl ze de deur van de auto sluit. Haar broer knikt “Maar oma zei ook dat je mee zou gaan” zegt haar broer met opgetrokken wenkbrauw. “Ik kom er zo aan, ik ga eerst even naar de boekenwinkel. Blijf in het park, oké” Chendjer knikt en steekt daarna de straat over.
Cleo loopt de trap van de boekenwinkel op. Als ze de deur van de boekenwinkel open probeert te duwen merkt ze al snel dat dit niet lukt. Dan valt haar oog op het handgeschreven briefje wat op het raam is geplakt.
Sorry, we zijn nu even gesloten.
Vanaf 02.00 PM zijn wij weer open.
Cleo zucht diep. Natuurlijk zijn ze ’s middags gesloten. Het ziet er misschien uit als een modern winkelcentrum, maar ze gedragen zich hier inderdaad als in een dorp. Stom dorp! Gelukkig heeft ze haar boek meegenomen. Cleo haalt haar boek uit de auto en neemt daarna onder een boom in het park plaats. In de verte kan ze Chendjer met een groepjes jongens zien voetballen. Gelukkig heeft één van hun het hier naar zijn zin. Voordat ze zich op haar boek richt ziet ze niet ver bij haar vandaan een groepjes jongens football spelen, daarna slaat ze haar boek open en stort zich op de Italiaanse woorden.
“Pas op!” hoort ze een jongen roepen, maar Cleo reageert niet. Dat zal vast niet voor haar zijn. Voordat ze het weet duwt er iets met grof geweld tegen haar boek. Haar boek valt uit haar handen in het gras. Naast haar ziet ze een football liggen. Ze kijkt op en ziet één van de jongens haar kant op rennen. “Sorry!” hoort ze de jongen roepen. Als de jongen dichterbij komt herkent ze hem meteen. Het is de jongen uit de boekenwinkel. “Hé boekenmeisje” hoort ze hem zeggen. “Hoi” glimlacht Cleo verlegen. “Cleo, toch?” zegt hij terwijl hij een wenkbrauw optrekt. Cleo knikt enkel “Ik ben Brody” en hij schenkt haar een knipoog. Hij pakt de football samen met haar boek op. “Ik geloof dat deze van jou is” zegt Brody terwijl hij het boek aan haar overhandigt. “Jo Brody!” klinkt één van de andere jongens. Brody kijkt even om en gooit de bal terug naar de jongens. “Ik moet terug. Zie je later Cleo” hij schenkt haar nog een knipoog en rent daarna weg. Over haar boek gluurt Cleo naar de jongens. Ze heeft niet veel verstand van football, maar Brody lijkt er zo te zien goed in te zijn. Cleo ziet een groepje meisjes verschijnen en de jongens lijken hun spel gelijk stil te leggen. Ze ziet dat er wat woorden worden uitgewisseld, waarna ze Brody haar kant op ziet lopen. Haar ogen worden groot en snel richt ze haar blik op de woorden in haar boek. “Cleo?” hoort ze Brody zeggen. Cleo kijkt op van haar boek. “We gaan met z’n allen wat drinken, heb je zin om mee te gaan?” vraagt hij terwijl hij met zijn vinger over zijn schouder wijst. “Bedankt, maar ik kan niet” antwoordt Cleo. Ze kan zijn gezicht zien vertrekken. “Ik ben hier met m’n broertje” legt ze snel uit. Ze ziet zijn glimlach terugkeren. “Jammer. Ik zie je snel?” Cleo knikt. Hij schenkt haar een glimlach en rent daarna terug naar zijn vrienden. Cleo ziet één van de meiden, de blondine, op Brody aflopen. Ze omhelst hem terwijl ze over zijn schouder naar Cleo kijkt. Cleo doet net alsof ze het niet ziet en richt zich weer op haar boek.
Nadat ze onder de douch is geweest en zich heeft omgekleed gaat ze naar beneden. Eenmaal in de keuken ziet ze dat haar opa, oma en broertje al aan het ontbijt zitten. Haar opa zit met zijn neus in de ochtendkrant. Haar oma neemt een slok van haar koffie en haar broertje speelt met zijn cornflakes. Cleo neemt naast haar broer plaats en vult vervolgens een kom met melk en cornflakes. “Cleo, na het ontbijt neem ik jou en Chendjer mee naar het dorp. Dan kunnen jullie naar schoolspullen kijken” hoort ze haar oma uitleggen. Cleo zucht diep, “Begint school niet pas over twee weken” zegt ze waarna ze een hap cornflakes neemt. “Toch gaan wij straks kijken” klinkt haar oma vastberaden. “Kunnen Chen en ik niet gewoon thuis les krijgen net als in Egypte” probeert Cleo. Haar oma tikt zachtjes tegen de krant waardoor haar opa opkijkt. “Dit hebben we zo met jullie ouders afgesproken” hoort ze opa antwoorden. “Maar…” begint Cleo. “Geen gemaar Cleo. Wij gaan na het ontbijt naar het dorp, einde discussie” onderbreekt haar oma haar. “Kom op Cleo, school gaat leuk worden” zegt haar broertje terwijl hij haar in haar zij prikt. Cleo zucht nogmaals diep en eet daarna haar ontbijt op.
Niet veel parkeert haar oma de auto en stappen ze uit. Cleo kijkt rond en laat de omgeving zijn indruk op haar doen. Het dorp ziet er totaal anders uit dan ze had verwacht. Het is er niet oud en stoffig. Er staat veel groen en ze ziet verschillende kledingwinkels. Het ziet er gewoon uit als een modern winkelcentrum. Waarom zou haar oma dit het dorp noemen? “Cleo, kom je?” Cleo kijkt op en ziet dat haar oma de deur open houdt van een boekenwinkel. Dit tovert een kleine glimlach op haar gezicht. Ze loopt de winkel in. De geur van boeken doet meteen haar glimlach vergroten. Misschien was dit dorp nog niet zo erg.
Cleo kijkt om haar heen terwijl ze de winkel doorloopt. Wat zou ze allemaal voor school nodig hebben? Een tas? Schriften? Een etui met pennen en potloden? In een hoek van de winkel ziet ze aan een muur tassen hangen. Één rugzak springt er voor haar tussenuit. Dat is een lichtblauwe rugzak met bruine hengsels, groene planten en witte, gele, roze en paarse bloemetjes. Ze staat op haar tenen en trekt de tas van de haak. Niet veel later heeft ze ook een stapel schriften en een pakje pennen en potloden vast. Al snel vindt ze zichzelf in de hoek met geschiedenisboeken. Ze is zo op de boeken gefocust dat ze niet eens door heeft wat er om haar heen gebeurd. Voordat ze het weet vliegt ze met haar spullen naar de grond. “Sorry” zegt ze terwijl ze haar spullen snel bij elkaar pakt. “Ik keek zelf ook niet uit” hoort ze een jongensstem zeggen. Cleo kijkt op en kijkt de jongen daarmee recht in zijn heldere groene ogen aan. Hij heeft kort bruin haar en zijn glimlach maakt haar knieën wiebelig. “Het geeft niet” glimlacht ze verlegen. “Cleo, heb je alles kunnen vinden?” klinkt de stem van haar oma. Cleo kijkt meteen om, maar ziet haar oma niet. Daarna richt ze zich weer op de jongen voor haar. “Uhhh, ik moet gaan” nog voordat de jongen wat kan zeggen draait ze zich om en loopt weg. “Ik heb alles” zegt Cleo als ze haar oma en broertje bij de kassa ziet staan. “Zeker weten?” hoort ze haar oma vragen. Cleo knikt “Ik geloof het wel” antwoordt ze.
Daarna rijden ze weer terug naar huis. Cleo legt haar spullen op haar kamer en pakt daarna haar boek waarna ze onder de boom in de achtertuin gaat zitten. Haar oma zorgt voor een lekkere lunch en na de lunch helpt Cleo haar oma met de afwas. “Oma” zegt Cleo terwijl ze de laatste borden in de kast zet. Haar oma kijkt vragend naar haar op. “Zou ik de auto mogen lenen? Ik zou graag nog even een kijkje in de boekenwinkel willen nemen” legt ze uit. Haar oma knikt met een glimlach. “Natuurlijk Cleo, maar alleen als je Chendjer daarna meeneemt naar het park” hoort ze haar oma antwoorden. Cleo rolt met haar ogen, natuurlijk wilt haar oma dat.
Twintig minuten later parkeert Cleo de auto vlakbij de boekenwinkel. “Oma zei dat het park aan de overkant is” zegt Cleo terwijl ze de deur van de auto sluit. Haar broer knikt “Maar oma zei ook dat je mee zou gaan” zegt haar broer met opgetrokken wenkbrauw. “Ik kom er zo aan, ik ga eerst even naar de boekenwinkel. Blijf in het park, oké” Chendjer knikt en steekt daarna de straat over.
Cleo loopt de trap van de boekenwinkel op. Als ze de deur van de boekenwinkel open probeert te duwen merkt ze al snel dat dit niet lukt. Dan valt haar oog op het handgeschreven briefje wat op het raam is geplakt.
Sorry, we zijn nu even gesloten.
Vanaf 02.00 PM zijn wij weer open.
Cleo zucht diep. Natuurlijk zijn ze ’s middags gesloten. Het ziet er misschien uit als een modern winkelcentrum, maar ze gedragen zich hier inderdaad als in een dorp. Stom dorp! Gelukkig heeft ze haar boek meegenomen. Cleo haalt haar boek uit de auto en neemt daarna onder een boom in het park plaats. In de verte kan ze Chendjer met een groepjes jongens zien voetballen. Gelukkig heeft één van hun het hier naar zijn zin. Voordat ze zich op haar boek richt ziet ze niet ver bij haar vandaan een groepjes jongens football spelen, daarna slaat ze haar boek open en stort zich op de Italiaanse woorden.
“Pas op!” hoort ze een jongen roepen, maar Cleo reageert niet. Dat zal vast niet voor haar zijn. Voordat ze het weet duwt er iets met grof geweld tegen haar boek. Haar boek valt uit haar handen in het gras. Naast haar ziet ze een football liggen. Ze kijkt op en ziet één van de jongens haar kant op rennen. “Sorry!” hoort ze de jongen roepen. Als de jongen dichterbij komt herkent ze hem meteen. Het is de jongen uit de boekenwinkel. “Hé boekenmeisje” hoort ze hem zeggen. “Hoi” glimlacht Cleo verlegen. “Cleo, toch?” zegt hij terwijl hij een wenkbrauw optrekt. Cleo knikt enkel “Ik ben Brody” en hij schenkt haar een knipoog. Hij pakt de football samen met haar boek op. “Ik geloof dat deze van jou is” zegt Brody terwijl hij het boek aan haar overhandigt. “Jo Brody!” klinkt één van de andere jongens. Brody kijkt even om en gooit de bal terug naar de jongens. “Ik moet terug. Zie je later Cleo” hij schenkt haar nog een knipoog en rent daarna weg. Over haar boek gluurt Cleo naar de jongens. Ze heeft niet veel verstand van football, maar Brody lijkt er zo te zien goed in te zijn. Cleo ziet een groepje meisjes verschijnen en de jongens lijken hun spel gelijk stil te leggen. Ze ziet dat er wat woorden worden uitgewisseld, waarna ze Brody haar kant op ziet lopen. Haar ogen worden groot en snel richt ze haar blik op de woorden in haar boek. “Cleo?” hoort ze Brody zeggen. Cleo kijkt op van haar boek. “We gaan met z’n allen wat drinken, heb je zin om mee te gaan?” vraagt hij terwijl hij met zijn vinger over zijn schouder wijst. “Bedankt, maar ik kan niet” antwoordt Cleo. Ze kan zijn gezicht zien vertrekken. “Ik ben hier met m’n broertje” legt ze snel uit. Ze ziet zijn glimlach terugkeren. “Jammer. Ik zie je snel?” Cleo knikt. Hij schenkt haar een glimlach en rent daarna terug naar zijn vrienden. Cleo ziet één van de meiden, de blondine, op Brody aflopen. Ze omhelst hem terwijl ze over zijn schouder naar Cleo kijkt. Cleo doet net alsof ze het niet ziet en richt zich weer op haar boek.
"Schatten van de Woestijn"
© Sabrina Diana
Geen opmerkingen:
Een reactie posten